Św. Tomasz z Akwinu

Tomasz z Akwinu, choć był trzynastowiecznym dominikaninem, jest świętym niezwykle aktualnym. Historycy nazywają epokę, w której przyszło mu żyć „złotym wiekiem chrześcijaństwa”, a jednak nie był to czas wolny od kryzysów. Dwanaście minionych wieków chrześcijaństwa zgromadziło tak wiele opinii i nauk, że niektórzy przestali dostrzegać w Tradycji Kościoła spójną i jedną doktrynę. Przekonanie to było wzmocnione napływem nowinek filozoficznych (nurty arabskie) oraz radykalną krytyką życia kościelnego ze strony heretyków (albigensi i katarzy). Kościół potrzebował nie tylko odnowy obyczajów, lecz również ponownego odkrycia blasku swojej nauki. 

Oba te wyzwania w cudowny sposób zrealizowały się w życiu Tomasza Akwinaty. Jako dominikanin oddał się życiu według rad ewangelicznych, a jako uczony stworzył nową syntezę (summę) teologii, która pozwalała współczesnym (i pozwala do dziś) dostrzec wieczną aktualność tradycyjnego nauczania Kościoła. Owoce intelektualnej i duchowej pracy św. Tomasza weszły na trwałe do dogmatyki katolickiej (sakramentologia) i liturgii (oficjum Corpus Christi, tj. na Boże Ciało) i wysłużyły mu chwalebny tytuł Doktora Kościoła.

Akwinata w swojej pracy bez lęku sięgnął po osiągnięcia klasycznej nauki (zwłaszcza filozofii Arystotelesa i dziedzictwa sztuk wyzwolonych) wiedząc, że prawda może mieć tylko jedno źródło - Boga. 

Wybierając św. Tomasza za patrona, robimy to z przekonaniem, że jest on nie tylko potężnym Orędownikiem, lecz również niezmiennie aktualnym wzorem, jak uczyć się i nauczać, i powtarzamy za Papieżem Leonem XIII:

Społeczność rodzinna, a także państwowa, która z powodu przewrotnych opinii znalazła się w stanie jakże wielkiego kryzysu, żyłaby o wiele bezpieczniej i spokojniej, gdyby w akademiach i szkołach była wykładana zdrowsza nauka i zgodniejsza z nauczaniem Kościoła, jaką zawierają dzieła Tomasza z Akwinu. (Encyklika Aeterni patris)

Każdego dnia, podczas porannej modlitwy, nasi uczniowie zwracają się do swojego Patrona słowami:

Doktorze Anielski, święty Tomaszu, Książę teologów i wzorze filozofów, wspaniała ozdobo świata chrześcijańskiego, światłości Kościoła i opiekunie wszystkich katolickich szkół, który się mądrości bez obłudy nauczyłeś i bez zazdrości użyczasz, módl się za nami do Syna Bożego, który jest Mądrością samą, abyśmy dzięki wylaniu na nas Ducha Mądrości mogli dobrze zrozumieć to, czego nauczałeś, a naśladując Ciebie, mogli mieć udział zarówno w Twojej nauce, jak i w Twojej świętości, dzięki którym już na ziemi jaśniałeś jak słońce, a na koniec abyśmy mogli radować się razem z Tobą na wieki w niebie najrozkoszniejszymi ich owocami, wychwalając razem z Tobą Bożą Mądrość przez wszystkie wieki wieków. Amen.