Spotkanie z Batalionem „Kiliński”
Trzynastego października odbyło się w naszej Szkole spotkanie poświęcone Batalionowi „Kiliński” i Powstaniu Warszawskiemu. Zostało ono zorganizowane dla naszych uczniów przez Ogólnokrajowe Środowisko Batalionu. Wyjątkowym gościem była Pani Krystyna Sierpińska ps. „Marzenka”, sanitariuszka i łączniczka 3 Kompanii, odwiedziła nas także Pani Violetta Lubacz – wiceprezes Środowiska.
Spotkanie rozpoczęło się wprowadzeniem sztandaru i odśpiewaniem hymnu Batalionu „Kiliński” przez chór szkolny prowadzony przez Panią Olgę Kuszpę.
Pan Jacek Łapko, prezes Środowiska i jednocześnie nasz nauczyciel historii, przedstawił krótką historię Batalionu oraz zaprosił do obejrzenia filmu dokumentalnego, poświęconego zdobyciu przez Batalion gmachu Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej (PAST). Historię zdobywania tego budynku w siedmiu szturmach opowiedział żołnierz 3 Kompanii, płk Zbigniew Dębski ps. Prawdzic, kawaler Orderu Virtuti Militari, bohater walk, który zawiesił polską flagę na szczycie PAST-y. Było to największe zwycięstwo powstańców warszawskich, odniesione pomimo świetnego przygotowania wroga: w ciągu dwudziestu dni powstania stu pięćdziesięciu ośmiu doskonale uzbrojonych żołnierzy niemieckich broniło dostępu do budynku i skutecznie strzelało z ośmiopiętrowego wieżowca do pojawiających się na ulicach cywilów i żołnierzy.
Po obejrzeniu filmu przyszedł czas na wspomnienia. Swoimi konspiracyjnymi doświadczeniami podzieliła się z uczniami i nauczycielami Pani Krystyna Sierpińska. Opowiedziała o swojej tragedii rodzinnej, utracie rodziców już na początku wojny, wczesnej konspiracji, gdzie po zaprzysiężeniu przeszła kursy sanitarne. Jako łączniczka przenosiła tajne materiały oraz broń, brała udział w Powstaniu Warszawskim u boku swego brata. Wraz z 3 Kompanią zdobyła budynek szkoły przy ul. Górskiego w Śródmieściu Północnym. Jako sanitariuszka niosła pomoc rannym kolegom, pocieszała konających powstańców. Po upadku Powstania znalazła się w obozach jenieckich w Niemczech. Opowieść Pani Sierpińskiej była tak interesująca, że sprowokowała młodzież do zadawania wielu pytań, a odpowiedzi słuchano w ciszy niespotykanej dotąd w murach naszej sali teatralnej. Nasz wspaniały gość ujął młodzież nie tylko bohaterską postawą i bogactwem przeżyć, ale również poczuciem humoru i głęboką wiarą w człowieka pomimo tak trudnych doświadczeń.
Po wysłuchaniu wspomnień uczestnicy spotkania wraz z chórem zaśpiewali kilka powstańczych pieśni. Była to bardzo wzruszająca chwila. Na koniec uczniowie wręczyli naszej bohaterce bukiet biało-czerwonych kwiatów. Było to niezwykłe spotkanie, za które jesteśmy jego organizatorom bardzo wdzięczni.
